Uwaga konserwanty! - preparaty do oczu

Podstawową funkcją substancji konserwujących obecnych w kroplach okulistycznych jest utrzymanie jałowości tych preparatów. Konserwanty eliminują bakterie, które mogą dostać się do wnętrza butelki z kroplami i wywołać stan zapalny oczu

Niestety konserwant nie odróżnia komórki bakteryjnej od komórki oka i w takim samym stopniu obie uszkadza. Wiele doniesień naukowych potwierdza szkodliwy wpływ  konserwantów na tkanki powierzchowne oka. Obecne w kroplach okulistycznych konserwanty  działają również niekorzystnie na nasze łzy. Systematycznie rozpuszczają cienką warstwę tłuszczową łez, powodując ich nadmierne parowanie. Doprowadza to do pojawienia się lub nasilenia tzw. objawów  „suchego oka”.


Warto pamiętać, że konserwant:

• może nasilać objawy suchego oka
• może wywołać lub nasilić reakcję alergiczną
• może spowolnić proces gojenia
• może uszkadzać zewnętrzne tkanki oka.

Producenci leków okulistycznych poszukują rozwiązań, które z jednej strony zapewniłyby jałowość kropli, a z drugiej pozwoliły na wyeliminowanie konserwantów.

1. UWAGA: ”Zanikający” konserwant.
Ostatnio pojawiły się na rynku krople z tzw. zanikającym konserwantem. Konserwant taki po ok. 30-60 sekundach ulega rozkładowi na powierzchni oka, ale przez ten czas wywiera silnie utleniające,  szkodliwe działanie.

WAŻNE: Jedynie krople w pojemnikach jednorazowych (tzw. minimsach) oraz w butelkach z wbudowanym systemem,  pozbawione są jakichkolwiek konserwantów.  Są przez to całkowicie bezpieczne.

2. Opakowania jednorazowe (minimsy).
Krople bez konserwantów można kupić m.in. w postaci jednorazowych pojemników (tzw. minimsów). Krople w takich pojemnikach nie są w żaden sposób zabezpieczone przed zainfekowaniem, dlatego po otwarciu i zakropleniu należy je bezwzględnie wyrzucić, bez względu na to czy zawartość została zużyta do końca, czy nie. Przetrzymywanie otwartych minimsów  grozi nadkażeniem oka.  Stąd pojemniczki jednorazowe nie są niestety ekonomiczne.

3. Krople okulistyczne z wbudowanymi systemami wielodawkowymi.
Krople bez konserwantów dostępne są  w aptekach również w butelkach z wbudowanymi specjalnymi systemami. System taki gwarantuje całkowity brak konserwantów a jednocześnie jałowość kropli. Niestety większość  kropli  z takimi  systemami  jest dość kłopotliwa w użyciu  i wymaga sprawnych dłoni. Jedynie w przypadku preparatów z wbudowanym systemem ABAK  zarówno butelka jak i sposób zakraplania są tradycyjne .


4. System ABAK.
Stworzony przez laboratoria Thea unikalny system ABAK:

• pozwala na CAŁKOWITE wyeliminowanie konserwantów,
• zapewnia jałowość kropli przez 2 miesiące od pierwszego zakroplenia,
• umożliwia precyzyjne dozowanie pojedynczych kropli i zużycie preparatu do końca, bez straty kropli,
• zapewnia tradycyjny, prosty i wygodny sposób zakraplania.

Jak rozpoznać krople okulistyczne z wbudowanym systemem ABAK?

W kroplach z tym wygodnym i bezpiecznym systemem dozującym końcowym fragmentem nazwy leku jest zawsze słowo „ABAK”  np: HyABAK,  HydrABAK.

  










Kup Hydrabak!

Co to jest HYDRABAK^®?

• Hydrabak to jałowy roztwór soli fizjologicznej do odświeżania i przepłukiwania oczu oraz poprawy komfortu noszenia soczewek kontaktowych.
• Hydrabak^® nie zawiera żadnych konserwantów, jest zatem bezpieczny dla powierzchni oka.
• Wygodna i ekonomiczna butelka ABAK zapewnia komfort użytkowania kropli przez 2 miesiące po otwarciu.

Kiedy stosować HYDRABAK^®?

HYDRABAK^® można bezpiecznie stosować w przypadku:

• potrzeby przemycia czy przepłukania powierzchni oka (również u dzieci),
• chwilowego podrażnienia oka,
• konieczności wypłukania kurzu czy ciała obcego z oka,
• alergii, w celu wypłukania alergenów,
• poprawy komfortu zakładania i noszenia soczewek kontaktowych.

Jak stosować HYDRABAK^®?

Preparat przeznaczony jest do użytku zewnętrznego, do oczu.  Jedną kroplę preparatu należy wkraplać do każdego oka tak często, jak zaistnieje potrzeba.
Aby zapewnić sobie bezpieczeństwo i skuteczność działania preparatu należy:

• przed każdym zakraplaniem umyć starannie ręce,
• podczas wkraplania nie dotykać końcówką zakraplacza do powierzchni oka, powiek ani jakichkolwiek innych przedmiotów,
• stosować nie dłużej niż 8 tygodni od pierwszego użycia,
• nie stosować po upływie daty ważności oznaczonej na opakowaniu,
• w przypadku stosowania kilku preparatów do oczu należy zachować co najmniej 10 minutowy odstęp pomiędzy zakraplaniem kolejnych preparatów.

Kup Hyabak - krople nawilżające do oczu

to sztuczne łzy, które szybko przyniosą ulgę w przypadku:

• zmęczenia oczu
• nadmiernego łzawienia
• uczucia podrażnienia lub pieczenia
• swędzenia powiek
• wrażenia piasku lub ciała obcego pod powiekami

Hyabak nawilża i chroni Twoje oczy w pracy i w domu!

BEZ ŻADNYCH KONSERWANTÓW!

Jedno opakowanie HYABAK® zawiera 10 ml (ok. 325 kropli) i wystarcza na dwa miesiące (przy przeciętnym stosowaniu 1 kropli do każdego oka 2 do 3 razy dziennie).


Źródło: www.doz.pl

Zapraszam do oglądania!

Linki do powyższych programów kulinarnych znajdują się po prawej stronie bloga

Gotowanie na parze

Jest bardzo zdrowym i prostym sposobem gotowania. Dzięki parowaniu potrawy zachowują większość swoich wartości odżywczych. 

W dzisiejszym świecie, gdzie żywność naszprycowana jest chemią, warto pochylić się nad tym, by w naszych domach było zdrowo, smacznie i bezpiecznie.

Z badań wynika, że ok. 32 proc. z nas świadoma jest dobrodziejstw dań ugotowanych na parze. 

Spróbujmy przekonać się do parowania

W Polsce metoda gotowania na parze pojawiła się całkiem niedawno, ale nie cieszy się zbyt dużą popularnością. Polacy uwielbiają przecież tłuste potrawy, kochają smażenie i duszenie, masło i śmietanę. Zdajemy sobie jednak sprawę z tego, że potrawy gotowane na parze są zdrowsze.
Przygotowane tak potrawy są najwyższej jakości pod względem zawartości witamin i minerałów. Gotowanie na parze ogranicza ich degradację. Żywność nie jest zanurzana w wodzie, a zatem nie dochodzi do wypłukiwania składników odżywczych. Dla przykładu: brokuły po ugotowaniu na parze zawierają aż 50 proc. więcej witamin, niż te ugotowane konwencjonalnie!  Oczywiście sporej części z nas obiady gotowane na parze mogą na początku wydawać się mało wyraźne i mdłe w porównaniu z tradycyjną kuchnią polską.  To po pierwsze kwestia smaku, którą nadają tłuszcze i sól, po drugie po prostu przyzwyczajenie. Jeśli jednak potrawy dobrze doprawimy ziołami, to jedzenie będzie nie mniej ciekawe, a o wiele zdrowsze.

Zdrowo i niskokalorycznie

Pamiętajmy także, że posiłki gotowane na parze nie wymagają używania tłuszczu. Składniki tych potraw zachowują swój naturalny aromat, a ich smak jest o wiele bardziej intensywny, niż podczas gotowania w wodzie. Składniki są sprężyste, jędrne, nie wchłaniają zbyt dużo wody i nie wysychają.  Ta metoda najlepiej sprawdza się w przypadku warzyw, białego delikatnego mięsa, ryb i owoców morza. Rozgotowanym i bezwartościowym warzywom powiedzmy nie. Nie zdajemy sobie nawet często sprawy, jakie bogactwo wylewamy do zlewu odcedzając jarzyny i co tak naprawdę pozostaje nam na talerzu, poza kaloriami. Straty witaminy C przy gotowaniu w wodzie sięgają 70%, na parze 40%.

 

Jak gotować na parze? 

Tradycyjna metoda, to gotowanie w woku z wrzącą wodą wlaną do wysokości 2-3 cm. Składniki umieszcza się w specjalnym koszyku, który wykłada się liśćmi sałaty lub kapusty pekińskiej, aby potrawy nie przywierały. Koszyk przykrywamy pokrywką i wstawiamy do woka.
Można sobie także poradzić bez woka i parowaru. Można ułożyć składniki na talerzu. Potem do dużego garnka napełnionego gotującą się wodą do wysokości dwóch palców, wstawia się do góry dnem żaroodporną miskę, a na niej talerz ze składnikami. Garnek przykrywamy i gotujemy.
Coraz bardziej powszechne stają się parowary.  To urządzenie elektryczne do gotowania na parze. Składa się ze zbiornika na wodę i pojemników na potrawy oraz pokrywy. Do podstawy wlewa się wodę i układa kolejno pojemniki z potrawami. Każdy z pojemników przykrywa się specjalną pokrywą.

 

Kilka cennych rad dla początkujących

Wbrew powszechnym opiniom, na parze ugotować można wszystko poza grzybami, które tracą zbyt dużo wody. Jest jednak oczywiście kilka zasad, których warto przestrzegać, aby w pełni wykorzystać dobroczynność pary.
1.       Koszyczki lub talerz muszą być umieszczone min. 2,5 cm nad powierzchnią wrzątku, tak by woda nie dotykała jedzenia.
2.       Pokrywka powinna być dobrze dopasowana, aby nie tracić ciepła.
3.       Jeżeli gotujemy na kilku poziomach, musimy dobrze dopasować czas - im wyżej, tym słabsze działanie pary i wolniejszy czas obróbki.
4.       Pozostawiamy przerwy między kawałkami jedzenia, aby para mogła swobodnie krążyć.
5.       Warzywa i owoce staramy się gotować całe lub w jak największych częściach.
6.       Przyprawy dodajemy marynując pokarm przed gotowaniem (sokiem z cytryny lub oliwą z oliwek) lub doprawiając nimi gotującą się wodę (np. kostką rosołową)
7.       Mięso powinno być chude i raczej nie wołowina (bo wymaga długiego gotowania).
8.       Składniki mrożone należy wcześniej rozmrozić.
9.       Na parze można również odgrzać potrawy, które wcześniej były gotowane w wodzie, np. pierogi.
10.   W parowarze można gotować prawie wszystkie warzywa, mięso, ryby, owoce morza, ryż i kasze.
11.   Niestety w parowarach nie można przyrządzać dań panierowanych.
12.   Produkty na sitku muszą być rozłożone równomiernie jedną warstwą.

 

Jaki parowar wybrać?

Dobry elektryczny parowar powinien mieć dużą moc - najlepiej 2000 W. To pozwoli szybko uzyskać parę w pojemniku. Musi mieć odpowiednią pojemność, np. 11 l. oraz programator, który daje nam możliwość ustawienia czasu gotowania, podtrzymywanie ciepła i opóźniony start.
Przydatne są także: funkcja uzupełniania wody podczas gotowania, system łatwego przenoszenia żywności (służy do wyjmowania delikatnych potraw na talerz), pojemnik na ryż, podstawkę na jajka.

 

Co gotujemy?

Metoda ta sprawdza się w przypadku większości warzyw, z wyjątkiem liściastych oraz pomidorów. Wybornie smakują gotowane ziemniaki (także w mundurkach), marchew, szparagi, brokuły, kalafior itp. Jarzyny zachowują naturalny kolor, mają także bardziej wyrazisty smak i zapach, dzięki czemu nie wymagają intensywnego przyprawiania. Można gotować w ten sposób również owoce - jabłka, gruszki i śliwki. Z mięs nadają się do tego ryby, owoce morza oraz delikatny drób. Poza tym, bez użycia wody gotujemy ryż, różnego rodzaju kasze, kuskus oraz tradycyjne kluski na parze. Aby dodać potrawie smaku, można posypać ją przed włożeniem do garnka ziołami lub przyprawami korzennymi, ryby dobrze jest skropić sokiem z cytryny. Nigdy nie solimy gotowanych na parze produktów - można dodać odrobinę soli dopiero na talerzu. Do gotującej się wody można także dolać odrobinę białego, wytrawnego wina, które wniesie dodatkowe walory smakowe.
Do gotującej się wody można też dodać świeże zioła, by jeszcze wzbogacić smak gotowanej potrawy. Wywar możemy odparować, zagęścić i mamy pyszny sos.
Uwaga ! Jeśli gotujesz jednocześnie warzywa i mięso - koszyczek z mięsem połóż jako pierwszy, a na nim sitko z warzywami.

 

Jak długo gotować?

Aby nie rozgotować produktów, należy przestrzegać czasu obróbki. Ryby będą gotowe już po 6-8 minutach, pulpety mięsne po 10-20, ryż - 30.
Kalafior lub brokuł podzielony na różyczki - ok. 5-8 min
Fasolka szparagowa - ok. 10 min
Ziemniaki - ok. 25 min
Marchew pocięta w paski lub krążki - ok. 12-15 min
Filet  z łososia - ok. 12-15 min
Pierś z kurczaka pocięta w grubą kostkę (jak na szaszłyki) - ok. 15 min.
Jabłko pocięte na ćwiartki - ok. 10 min
Mięsne pulpety wielkości orzecha włoskiego - ok. 15-18 min

 

Powodzenia!

 

Kup garnek do gotowania na parze na allegro

Kup parowar na allegro

Źródło: www.rossnet.pl

Co tkwi w kropli krwi?

Wyniki podstawowych badań laboratoryjnych krwi obwodowej to jeden z podstawowych wskaźników naszego stanu zdrowia.

Do badania pobiera się krew z naczyń krwionośnych: żył, włośniczek lub tętnic. Najczęściej wykonywane badanie próbki krwi obejmuje morfologię - ocenę elementów upostaciowanych krwi (krwinek czerwonych, krwinek białych i płytek) oraz analizę składu osocza, czyli badanie biochemiczne.

GDZIE MOŻEMY ZBADAĆ KREW?

Krew do badań laboratoryjnych jest pobierana w gabinecie zabiegowym, znajdującym się w przychodni lub poliklinice szpitalnej. Krew bada się automatycznie, za pomocą komputerowych analizatorów.

JAK PRZEBIEGA POBRANIE KRWI?

Najczęściej do pobrania krwi wykorzystuje się żyłę w zgięciu łokciowym, ale można też pobrać krew z żyły na grzbiecie dłoni. W badaniu tym stosuje się igły, można także założyć tzw. venflon. Jest to igła, na której znajduje się cienka plastikowa rurka. Elementem ułatwiającym wkłucie igły jest tzw. staza, czyli gumowa lub materiałowa opaska, którą zaciska się na ramieniu. Dzięki niej ustaje odpływ krwi z kończyny i  łatwiej można trafić w odpowiednie miejsce. Kolejną czynnością jest dezynfekcja miejsca wkłucia środkiem odkażającym. Samo wkłucie jest trochę bolesne. Po badaniu miejsce ukłucia powinno być mocno uciśnięte gazikiem, nie należy zginać ręki w łokciu, gdyż sprzyja to powstawaniu krwiaka.
Na badanie krwi (podstawowe) w  zasadzie powinno się przyjść na czczo, ale zupełnie nic nie jeść i nie pić należy tylko przed oznaczaniem stężenia glukozy.

MORFOLOGIA
Co to jest morfologia?
Morfologia krwi należy do podstawowych i najpowszechniej wykonywanych badań. W składzie krwi wyróżniamy krwinki czerwone i  białe, płytki krwi oraz płynne osocze. Erytrocyty (krwinki czerwone) są przenośnikami tlenu, zawierają hemoglobinę - substancję, która potrafi wiązać i oddawać tlen. Drugim ważnym elementem krwi są leukocyty (krwinki białe). Składają się z kilku podgrup - granulocytów, limfocytów i monocytów. Służą one obronie przed bakteriami, wirusami i pierwotniakami. Trzecią ważną grupą są płytki krwi (trombocyty), które potrafią się w odpowiednim momencie łączyć ze sobą i tworzyć skrzep uniemożliwiający wypływ krwi z uszkodzonego naczynia. Wszystkie te składniki krwi nazywamy elementami morfologicznymi, a  ich badanie - morfologią. Morfologia krwi nie osłabia organizmu, dorosły człowiek może bez uszczerbku na zdrowiu oddać 250-500 ml krwi. Natomiast do badania pobiera się jej najwyżej 20-30 ml.
Wynik badania morfologicznego krwi otrzymujemy najczęściej w  postaci wydruku komputerowego. Można na nim zobaczyć też histogramy i cytogramy przedstawiające graficznie rozkład wielkości, rodzaju lub kształtu danych elementów morfologicznych.
Jakie znaczenie mają odchylenia od normy?
Krwinki czerwone (RBC)
Norma dla kobiet to 3,7- 5,1 mln/ľl, dla mężczyzn 4,2- 6 mln/ľl
Wzrost ich liczby występuje w  czerwienicy - rzadko spotykanej chorobie nowotworowej. Spadek liczby erytrocytów oznacza niedokrwistość, zwaną również anemią. Może być ona wywołana utratą krwi, nadmiernym rozpadem erytrocytów wywołanym różnymi czynnikami (niedokrwistość hemolityczna). Najczęściej przyczyną niedokrwistości jest niedobór żelaza, niedobór witaminy B12 lub kwasu foliowego. Niedokrwistość występuje również w ciąży, w  chorobach nerek, nowotworach, chorobach przewlekłych.

Hemoglobina (HGB)
Norma dla kobiet to 12-16 g/dl, dla mężczyzn 14- 18 g/dl. Obniżenie poziomu hemoglobiny jest spowodowane niedokrwistością.

Średnia objętość krwinki czerwonej (MCV)
Wartość poniżej 80 fl
czyli zmniejszenie rozmiaru krwinki czerwonej świadczy o niedokrwistości z  niedoboru żelaza. Natomiast wynik powyżej 110 fl jest sygnałem niedokrwistości megaloblastycznej, związanej z niedoborem witaminy B12 lub kwasu foliowego.

Krwinki białe (WBC)
Norma wynosi 4- 10 tys./ ľl
Wzrost ich liczby nazywamy leukocytozą, a spadek leukopenią. Podwyższenie może być spowodowane przyczynami fizjologicznymi (wysoka temperatura otoczenia, przebywanie na słońcu, ciąża, wysiłek fizyczny) lub patologicznymi (stany zapalne, zakażenia, nowotwory). Leukopenia jest zazwyczaj sygnałem chorób nowotworowych krwi.

Leukocyty zasadochłonne (BASO)
Norma 0 –0,1 tys/ľl
Ich liczba zwiększa się w stanach alergicznych, przy przewlekłej białaczce szpikowej, w przewlekłych stanach zapalnych przewodu pokarmowego, wrzodziejących zapaleniach jelit, niedoczynności tarczycy, chorobie Hodgkina. Wynik poniżej normy może się pojawić w ostrych infekcjach, ostrej gorączce reumatycznej, nadczynności tarczycy, ostrym zapaleniu płuc, stresie.

Leukocyty kwasochłonne (EOS)
Norma 0,1 –0,5 tys/ľl
Zwiększenie ich wartości wywołują choroby alergiczne, zakaźne, hematologiczne, pasożytnicze, astma oskrzelowa.

Monocyty (MONO)
Norma 0,2 –1,0 tys/ľl
Wzrost ich liczby może być spowodowany: gruźlicą, kiłą, brucelozą, zapaleniem wsierdzia, mononukleozą zakaźną, zakażeniami pierwotniakowymi, kolagenozami, chorobą Crohna, nowotworami.

Neutrofile (NEUT)
Norma 2,5 –7,0 tys/ľl
Ich zwiększenie obserwujemy w  zakażeniach, chorobach nowotworowych, hematologicznych, po urazach, krwotokach, w chorobach metabolicznych, u palaczy oraz u  kobiet w trzecim trymestrze ciąży. Spadek liczby występuje w zakażeniach grzybiczych, wirusowych (grypa, różyczka), bakteryjnych (gruźlica, dur, bruceloza), pierwotniakowych (np. malaria), w toksycznym uszkodzeniu szpiku kostnego, przy leczeniu cystostatykami.

Limfocyty (LYMPH)
Norma 1,0 –3,5 tys/ľl
Ich liczba wzrasta w takich chorobach, jak krztusiec, chłoniaki, przewlekła białaczka limfatyczna, szpiczak mnogi, odra, świnka, gruźlica, kiła, różyczka, choroby immunologiczne.

Płytki krwi (PLT)
Norma 140 – 440 tys/ľl
Z nadpłytkowością mamy do czynienia w przypadku różnych przewlekłych stanów zapalnych, po wysiłku fizycznym, po usunięciu śledziony, w przebiegu niektórych nowotworów. Zdarza się też tzw. nadpłytkowość samoistna. Częściej spotyka się małopłytkowość (trombocypenię) spowodowaną krwotokiem, przyjmowaniem niektórych leków, nowotworami lub chorobami autoimmunologicznymi.

BADANIA BIOCHEMICZNE

• Co to jest biochemia?

Krew można badać nie tylko pod kątem składników morfologicznych. Po odwirowaniu krwi pełnej otrzymuje się słomkowojasny płyn - osocze.
Dzięki badaniom osocza można dowiedzieć się, jakie jest stężenie enzymów, białek i elektrolitów w  organizmie. Wyniki dadzą nam obraz funkcji prawie wszystkich narządów, stanu nawodnienia, odżywienia, postępu choroby. Ogromna liczba schorzeń nie mogłaby być diagnozowana i leczona bez oceny zmian tych substancji. Każdy składnik oceniany podczas tego badania ma ustalone granice normy, mogą się one nieznacznie różnić w zależności od przyjętych ustaleń danego laboratorium. Każdy składnik osocza jest oznaczany skrótem, a bywa i tak, że ten sam związek ma kilka obowiązujących skrótów.

• Jakie znaczenie mają odchylenia od normy?

Aminotransferazy (ALAT -aminotransferaza alaninowa ASPAT - aminotransferaza asparaginowa)
Norma dla kobiet ALAT 10- 31 U/l, ASPAT 10- 31 U/l, norma dla mężczyzn ALAT 10- 37 U/l, ASPAT 10- 37 U/l Enzymy te występują w komórkach wątroby, mięśnia sercowego, mięśni szkieletowych, nerek i mózgu. Wzrost ich aktywności może być spowodowany: chorobami wątroby (wirusowe, polekowe lub toksyczne uszkodzenie wątroby, bakteryjne zapalenie dróg żółciowych), martwicą mięśnia sercowego lub chorobami mięśni szkieletowych.

Białko
Norma 6-8 g% lub 63-79 g/l
Stężenie białek w surowicy krwi zależy od wielu czynników, między innymi od jego podaży w pokarmach, od utraty białka przez nerki, przewód pokarmowy. Obniżenie wartości białka ma miejsce przy nieodpowiedniej diecie, upośledzonym wchłanianiu białka z przewodu pokarmowego, nadmiernej utracie białka, w chorobach nowotworowych (szpiczak mnogi), przewlekłych stanach zapalnych, marskości wątroby.

Bilirubina
Prawidłowe stężenie bilirubiny całkowitej nie przekracza 1 mg% lub 17 ľmol/l
Bilirubina jest produktem rozpadu hemoglobiny w organizmie, powstaje w wątrobie, śledzionie i  szpiku kostnym. Jej stężenie zależy od czynności wątroby i dróg żółciowych. Podwyższony poziom bilirubiny we krwi może być spowodowany uszkodzeniem komórek wątrobowych (wirusowym lub toksycznym), upośledzeniem odpływu żółci do przewodu, nowotworami.

Fosfataza zasadowa (ALP)
Norma 30-120 U/l
Jest enzymem obecnym głównie w  kościach, wątrobie i jelitach. Wydalana jest z żółcią. Fizjologicznie wzrost aktywności tego enzymu obserwuje się u wcześniaków, dzieci w okresie dojrzewania oraz w trzecim trymestrze ciąży. Wzrost stężenia obserwuje się w  nadczynności przytarczyc, krzywicy, chorobie Pageta, nowotworach kości i chorobach wątroby.

Fosfataza kwaśna (ACP)
Norma 0-6,6 U/l
Źródłem fosfatazy kwaśnej są: gruczoł krokowy, kości, trombocyty i erytrocyty, trzustka, jelito oraz nerki. 50-60% aktywności fosfatazy kwaśnej jest pochodzenia sterczowego. Podwyższone wartości występują w  raku gruczołu krokowego lub w chorobach kości (nowotwory przerzutowe, osteoporoza, pierwotna nadczynność przytarczyc).

Glukoza
Norma to 3,9-6,4 mmol/l lub 70-115 mg/dl
Jest to podstawowe źródło energii w ustroju, jego głównym źródłem jest pożywienie oraz zapasy glikogenu w wątrobie. Podwyższone stężenie glukozy występuje w:  cukrzycy typu 1, cukrzycy typu 2, cukrzycy kobiet ciężarnych, zaburzeniach tolerancji glukozy; zaburzeniach funkcji przysadki i nadnerczy; chorobach trzustki. Wartości obniżone mogą być wynikiem głodzenia, nadmiernego zużycia glukozy przy wysiłku fizycznym lub w niektórych nowotworach, przedawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych, uszkodzenia wątroby, niedoboru hormonów tarczycy.

Kreatynina
Norma 0,7-1,4 mg/dl
Kreatynina jest głównym metabolitem mięśni szkieletowych. Wydalana jest przez nerki drogą przesączania kłębuszkowego. Stężenie kreatyniny zależy bezpośrednio od masy mięśni i od sprawności wydalniczej nerek. Wartości podwyższone świadczą o ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek.

Mocznik
Norma 2,5-6,4 mmol/l lub 15 - 39 mg/dl
Jest to główny końcowy metabolit przemiany białkowej. Stężenie mocznika we krwi jest zależne od jego nerkowego wydalania. Zwiększenie stężenia mocznika jest prawie zawsze dowodem upośledzonej czynności wydalniczej nerek.

Sód (Na)
Norma 135-145 mmol/l (mEq/l)
Sód jest najważniejszym elektrolitem płynu pozakomórkowego. Wzrost stężenia we krwi jest spowodowana najczęściej odwodnieniem (z powodu niedostatecznej ilości przyjmowanych płynów, biegunki, wymiotów), niewydolnością nerek, marskością wątroby. Wartości obniżone występują przy chorobach nerek, leczeniu lekami moczopędnymi i w innych stanach.

Potas (K)
Norma 3,5-5,0 mmol/l
Potas jest najważniejszym elektrolitem śródkomórkowym. Poziom potasu w organizmie zależny jest od jego zawartości w pokarmach, utraty przez nerki, przewód pokarmowy oraz od uwalniania się potasu z komórek. Wartości podwyższone są spowodowane przedawkowaniem preparatów potasu, niewydolnością nerek, niedoczynnością kory nadnerczy, rozpadem tkanek, głodzeniem, nie wyrównaną cukrzycą, niedotlenieniem. Obniżone stężenie potasu ma miejsce u chorych po operacjach, odżywianych przez sondę lub pozajelitowo, może być również spowodowane wymiotami lub biegunką.

Wapń (Ca)
Norma 2,25-2,65 mmol/l
Prawie cały wapń znajduje się w  kościach. Poziom wapnia w  organizmie zależy między innymi od podaży wapnia z pokarmami, stopnia jego wchłaniania z przewodu pokarmowego i uwalniania wapnia z kości. Przyczyną podwyższenia stężenia wapnia może być przedawkowanie witaminy D lub A, nadczynność tarczycy, niektóre nowotwory, upośledzone wydalanie wapnia przez nerki. Wartości obniżone spowodowane są niedoczynnością przytarczyc, niedoborem witaminy D, zaburzeniami wchłaniania wapnia z  przewodu pokarmowego, ostrym zapaleniem trzustki, przerzutami nowotworowymi raka piersi i gruczołu krokowego.

Magnez (Mg)
Norma 0,8-1 mmol/l
Połowa magnezu znajduje się w  kościach, reszta w tkankach miękkich. Podwyższenie stężenia magnezu powoduje nadmierna podaż preparatów magnezu, leków zobojętniających kwas solny, leków przeczyszczających lub niewydolność nerek. Wartości obniżone są wywołane niedostateczną podażą magnezu z pokarmami, nadużywaniem alkoholu, wymiotami, biegunką, leczeniem diuretykami, niewydolnością nerek.

Żelazo (Fe)
Norma 12,5-26 ľmol/l
lub 70-150 ľg%
Żelazo w organizmie wchodzi w  skład hemoglobiny i mioglobiny (mioglobina jest to barwnik oddechowy występujący w mięśniach). Obniżenie stężenia żelaza spowodowane jest niedoborami żywieniowymi, utratą żelaza przez przewód pokarmowy, drogi moczowe lub płciowe (np. obfite miesiączki) albo też stanem zwiększonego zapotrzebowania na żelazo (ciąża, karmienie piersią). Wartości podwyższone mają związek z przedawkowaniem preparatów żelaza lub częstymi transfuzjami, stanami zapalnymi wątroby, porfirią lub zatruciem ołowiem.
 
WYKŁADNIKI STANU ZAPALNEGO

Odczyn Biernackiego (OB)
Norma (po 1 godzinie): kobiety 6–11 mm, po 50 roku życia do 30 mm; mężczyźni 3–8 mm, po 50 roku życia – do 20 mm.
Jest to badanie nieprecyzyjne i  nieswoiste (nie jest typowe dla jakiegoś określonego schorzenia). Podwyższenie OB może być spowodowane stanem zapalnym, chorobą nowotworową, chorobą autoimmunologiczną, występuje również podczas ciąży.

CRP, czyli białko C-reaktywne, tzw. białko ostrej fazy. Norma: do 10 mg/l.
Informuje o istnieniu i rozmiarze stanu zapalnego. W ciężkich zakażeniach stężenie CRP może wzrosnąć tysiąc krotnie w ciągu dnia. Po odpowiednim leczeniu obniża się stosunkowo szybko. Może być wskaźnikiem skuteczności leczenia. Prawidłowa wartość CRP wyklucza ostrą, uogólnioną infekcję bakteryjną. Wartości podwyższone: 10-100 mg/l występują w  lekkich zakażeniach bakteryjnych (np. zapaleniu oskrzeli, pęcherza moczowego), w zakażeniach wirusowych, chorobach reumatycznych i w gruźlicy, po operacjach, urazach, zawale serca.
Stężenie CRP powyżej 100 mg/l występuje w ciężkich zakażeniach bakteryjnych, w zakrzepicy głębokich żył podudzi, w ostrej fazie schorzeń reumatycznych.

WAŻNE !

NALEŻY PAMIĘTAĆ, ŻE KAŻDY WYNIK BADANIA LABORATORYJNEGO JEST OBARCZONY PEWNYM RYZYKIEM BŁĘDU. MOŻE BYĆ TO SPOWODOWANE NIEPRAWIDŁOWYM ODCZYTEM APARATU LUB POMYŁKĄ W LABORATORIUM.
NIE POWINNO SIĘ RÓWNIEŻ SAMODZIELNIE ANALIZOWAĆ PARAMETRÓW. NALEŻY ZOSTAWIĆ TEN PROBLEM LEKARZOM. NIE KAŻDE BOWIEM ODCHYLENIE OD NORMY JEST CHOROBĄ I NIE KAŻDY PRAWIDŁOWY WYNIK ŚWIADCZY O PEŁNI ZDROWIA. KAŻDE BADANIE WYKONUJE SIĘ W JAKIMŚ CELU, DOPIERO POWIĄZANIE OBJAWÓW ZGŁASZANYCH PRZEZ PACJENTA, WYNIKÓW BADANIA FIZYKALNEGO I PARAMETRÓW LABORATORYJNYCH POZWALA NA POSTAWIENIE DIAGNOZY.


Źródło: www.doz.pl

Dlaczego lepiej nie łączyć pomidora z ogórkiem?

Możemy uważać, że odżywiamy się prawidłowo, bo jemy zdrowe, naturalne pokarmy. Może to być jednak mylne wrażenie. Nawet najzdrowsze produkty źle połączone mogą stać się bezwatrościowe, a nawet szkodliwe.

Stan naszego zdrowia jest uzależniony w dużym stopniu od tego co jemy. Dlatego tak ważne jest posiadanie wiedzy na temat prawidłowego żywienia. Warto też znać zasady prawidłowego łączenia poszczególnych składników. Niektóre produkty mogą oddziaływać na siebie szkodliwie, niwelując wzajemnie swoje wartości odżywcze, a niekiedy nawet szkodząc.
Niektóre niekorzystne połączenia to: ogórek i pomidor - a dokładnie ogórek i bogate w witaminę C pokarmy. Ogórek zawiera enzym askorbinowy, który niszczy witaminę C. Jadany osobno jest doskonałym niskokalorycznym pokarmem zawierającym witaminy i sole mineralne. Łącząc pomidor i biały ser narażasz się na bolesną chorobę stawów. Pojedyncze spożycie takiego zestawu nie spowoduje schorzenia, ale stosowanie takiej diety przez kilka tygodni już jest zagrożeniem. Popijanie mocną herbatą ciasta drożdżowego może zwiększyć utratę witaminy B1. Ryby morskie smażone na oleju słonecznikowym lub kukurydzianym mogą przyspieszać starzenie, a czerwone mięso popijane winem może prowadzić do anemii. Ziemniaki polane masełkiem - pycha ale niestety tuczy. Unikaj także połączeń kiwi z żelatyną, czosnku i drożdży, a nawet naparu bardzo mocnej herbaty z dużą ilością cytryny. Popijając zaś niektóre grzyby alkoholem możesz doprowadzić do niestrawności lub nawet ciężkiego zatrucia.


Źródło: www.doz.pl

Dieta na dobrą pamięć

Ponad 40 lat temu naukowcy udowodnili, że istnieje ścisły związek między zdolnościami umysłowymi a dostarczaniem organizmowi witamin i składników mineralnych. Sprawność intelektualna zależy więc od odżywiania.

To pokarmy uruchamiają setki mechanizmów wpływających na intelektualne funkcje mózgu. Stymulują produkcję enzymów, hormonów i chemicznych substancji zwanych neuroprzekaźnikami. Zwłaszcza neuroprzekaźniki odgrywają znaczącą rolę w procesach zapamiętywania i przypominania. Są to substancje chemiczne potrzebne do przesyłania sygnałów między komórkami nerwowymi - neuronami. Bez tych impulsów niemożliwe byłoby myślenie, kojarzenie, przyswajanie wiedzy.

 

Najlepsze paliwo

Mózg stale odbiera, przetwarza i przesyła miliony informacji. Choć niewielki (u osoby dorosłej 2 proc. masy ciała), jest bardzo energochłonny. Zużywa aż 20-25 proc. energii dostarczanej organizmowi (w życiu płodowym ponad połowę!). Jego pokarmem są glukoza i tlen.
Sam mózg wykorzystuje prawie połowę krążącej we krwi glukozy. Reszta zaspokaja zapotrzebowanie innych komórek, także komórek nerwowych, na energię. Bez glukozy i tlenu obumierają już po 10–15 minutach.
Źródłem glukozy są węglowodany. Ale to nie znaczy, że należy jeść cukier, aby odżywić mózg. Cukier nie wymaga trawienia – błyskawicznie przenika do krwi i stanowi bombę kaloryczną, a zarazem spore utrudnienie dla trzustki. Musi ona bowiem wytworzyć dużą ilość insuliny, by zagospodarować taką ilość cukru (jeśli wówczas organizm nie potrzebuje zbyt dużo energii, cukier zamieni się w tłuszcz zapasowy).
Inaczej jest z węglowodanami złożonymi. Znajdują się one w nasionach, ziarnach zbóż, mące z pełnego przemiału, niełuskanym ryżu, kaszach, ziemniakach, fasoli, soczewicy. Ich trawienie trwa pewien czas. Dzięki temu cukier jest uwalniany do krwi stopniowo – i organizm może go dobrze spożytkować. Poza tym węglowodany złożone zawierają dużo błonnika oraz witaminy i minerały niezbędne do właściwego wykorzystania składników odżywczych.

 

Tylko razowiec!

Ważnym źródłem węglowodanów złożonych mogłoby być pieczywo. Niestety, choć stanowi aż 20 proc. naszego pożywienia, powszechnie jemy bułki i chleb z białej mąki, które mają znikomą wartość odżywczą. Biała mąka powstaje z oczyszczonego ziarna, pozbawianego łuski, zarodka i zewnętrznej warstwy aleuronowej bielma –części najbogatszych w cenne składniki: błonnik, wapń, fosfor, żelazo, witaminy E i z grupy B. Czy dziś jeszcze trzeba kogoś przekonywać, jak to wszystko jest nam potrzebne, by organizm funkcjonował sprawnie, a mózg dostawał to, co mu służy?
Dietetycy podkreślają, że jedzenie wyłącznie białego pieczywa może być przyczyną osłabienia organizmu i chorób powstających na tle niedoborów pokarmowych.

 

Skarby dla umysłu

Szczególnie ważne dla rozwoju umysłowego są witaminy z grupy B i niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), których najbogatszym źródłem są ryby i oleje.

• Witaminy z grupy B, zwłaszcza cholina B8 i niacyna B3 (inaczej PP), są odpowiedzialne za sprawne funkcjonowanie układu nerwowego. Występują choćby w soi i właśnie w pieczywie z pełnego przemiału. Niedobór witaminy B3 powoduje m.in. osłabienie pamięci, kłopoty ze skupieniem uwagi i kojarzeniem, bezsenność. Osoby jedzące słodycze i pijące alkohol potrzebują jej 2-3 razy więcej niż wynosi norma.
  Niacyna jest w tuńczyku, wątrobie, mięsie indyka, pełnym ziarnie zbóż, suchej fasoli i grochu, nasionach słonecznika, orzeszkach ziemnych (trzeba je właściwie przechowywać – wystarczy odrobina wilgoci, by uległy zakażeniu grzybkiem, który produkuje silnie rakotwórcze toksyny).
• Lecytyna jest najlepszym źródłem choliny potrzebnej do powstania acetylocholiny – jednego z neuroprzekaźników. W znacznym stopniu poprawia pamięć. Niedobór choliny prowadzi do ospałości, demencji starczej i spadku zdolności pamięciowych. Odkryli to naukowcy zajmujący się chorobą Alzheimera. Lecytyna występuje w orzeszkach ziemnych, soi i kiełkach pszenicy. Można ją także kupić w aptece. Uwaga! Dobra lecytyna zawiera ponad 30 proc. fosfatydylocholiny (warto sprawdzić skład).
• Żelazo to nośnik tlenu. Jest w orzechach, roślinach strączkowych, owocach pestkowych, warzywach liściastych, rodzynkach. Jego niedobór upośledza zdolność rozumowania i uczenia się.
• Cynk, którego większe ilości wykrywa się w organizmach dzieci o wybitnej inteligencji, jest w ostrygach. Ale nie musimy ich sprowadzać z Marsylii: obficie występuje też w pestkach dyni.
• Magnez jest niezbędny do produkcji enzymów współpracujących z witaminami B1 i B6. Razem w wapniem pomaga w przewodzeniu impulsów nerwowo-mięśniowych. Chroni przed metalami ciężkimi, które uszkadzają mózg. Podobnie jak witaminy B jest wypłukiwany przez kawę i alkohol oraz niszczony przez nikotynę. Trudno go przyswajamy, warto więc łykać tabletki.
• Potas poprawia dotlenienie mózgu. Jego źródła to: winogrona, banany, pomarańcze, morele, awokado, melony, nektarynki, brzoskwinie, pomidory i ziemniaki.
• Fosfor poprawia nastrój, zwiększa inteligencję, dodaje sił witalnych. Jest potzrebny, by nie zawodziła nas pamięć. Dużo go w rybach.
• Kwas linolowy znajduje się w tłuszczach rybnych i roślinnych. Jego brak powoduje osłabienie koncentracji, utratę pamięci, apatię, a nawet halucynacje.

 

Wybieraj, co dobre

• Siemię lniane, czyli nasiona lnu, to najbogatsze źródło lecytyny, cynku i cennych kwasów tłuszczowych omega-3.
• Dynia zawiera błonnik, fosfor, potas, wapń i magnez oraz nieco witamin C i z grupy B. Jej cennymi składnikami są też kwasy: pantotenowy, asparginowy i nikotynowy. Sprawiają, że umysł pracuje na wysokich obrotach, polepsza się pamięć i zdolność koncentracji. Pestki dyni pomagają usuwać toksyny i działają zbawiennie na system nerwowy.
• Winogrona usprawniają proces dotlenienia mózgu i zwiększają chłonność umysłu. Oprócz potasu zawierają żelazo i magnez oraz sporo witamin, m.in. niacynę.
• Śliwki zawierają usprawniający krążenie potas, błonnik pomagający się pozbyć toksyn oraz witaminy B1 i B3, które łagodzą stres i korzystnie wpływają na pracę mózgu.
• Warto też sięgnąć po preparaty z żeń-szeniem i miłorzębem. I nie zapominajmy, że zielona herbata ożywia lepiej niż kawa.

TEGO NIE RÓB!!!

1. Alkohol należy do związków chemicznych, które obniżają poziom inteligencji.
2. Kawa (kofeina), choć szybko pobudza, w rzeczywistości osłabia koncentrację.
3. Chroń się przed zatruciem dymem tytoniowym i metalami ciężkimi: kadmem i ołowiem.

 

ZRÓB TO KONIECZNIE!!!

1. Staraj się jeść codziennie ciemne pieczywo razowe i produkty z pełnego ziarna (np. brązowy ryż).
2. Na drugie śniadanie i na podwieczorek jedz owoce.
3. Do obiadu koniecznie zjadaj sałatkę z mieszanki świeżych warzyw.
4. Nie zapominaj o tłuszczach rybnych i roślinnych.
5. Pij dużo wody mineralnej - wspomaga przemiany biochemiczne w mózgu.
6. Ruszaj się, ćwicz, a przynajmniej spaceruj! Oddychaj świeżym powietrzem. Wzbogacisz krew w tlen, która go dostarczy mózgowi. Nawet najbardziej zdrowe posiłki bez dostatecznej ilości tlenu nie wystarczają do sprawnego funkcjonowania pamięci. Jego brak zabija szare komórki, które się nie odradzają.
7. Wysypiaj się. Nieprzerwany nocny sen również zapewnia odpowiednie dotlenienie. Podczas snu organizm osiąga stan naturalnego odprężenia. Już 72 godziny bez snu wyniszczają mózg.

Źródło: www.poradnikzdrowie.pl

Dieta przy niedoczynności tarczycy

Jeśli dokucza ci ospałość, nadwaga i problemy z koncentracją, przebadaj się. Najprawdopodobniej są one spowodowane brakiem hormonów tarczycy, które trzeba uzupełnić farmakologicznie. Pomoże też dieta.

 Ten malutki gruczoł produkuje najważniejsze dla metabolizmu hormony: trójjodotyroninę (T3), tyroksynę (T4) oraz kalcytoninę, wpływającą na gospodarkę wapniowo-fosforową organizmu. Hormony tarczycy do rozwinięcia swojego potencjału biologicznego potrzebują jodu. Jego zalecana ilość w diecie przy chorobach tarczycy powinna wynosić około 150 ug. Dlaczego więc, mimo przestrzegania wskazówek żywieniowców i kuracji hormonami, wiele chorych dalej nie radzi sobie ze swoją tuszą?

 

Gdy życie utrudnia tarczyca

Zanim zostanie postawiona diagnoza przez endokrynologa, wielu chorych chodzi od specjalisty do specjalisty, aby uporać się m.in. z depresją, przewlekłym zmęczeniem, problemami ze skórą, nadciśnieniem i otyłością. Niedoczynność tarczycy, daje tak wiele różnych objawów, że trudno o szybkie rozpoznanie. Konsekwencją tego jest znaczne zwolnienie metabolizmu. Trudno go potem przyspieszyć odpowiednią dawką leku. Endokrynolog robi to stopniowo. Dlatego, mimo podjętego leczenia, dalej wiele osób skarży się na nadwagę i obniżony nastrój. Sprawę dodatkowo komplikuje zła dieta, brak ruchu, a nawet niewłaściwy jego rodzaj.
Niewyregulowany metabolizm tarczycy źle znosi przeładowaną węglowodanami dietę, szczególnie wegetariańską, z dużą ilością antyodżywczych związków, utrudniających działanie jodu i hormonu T3. Nie lubi słodyczy oraz produktów mlecznych wzbogaconych o cukier (wszelkie jogurty, twarożki, słodzone napoje mleczne). Będą one zwalniać metabolizm i prowokować insulinę do gromadzenia przez organizm każdej zjedzonej kalorii. Kolejną przyczyną dużej masy ciała, mimo brania hormonów, może być słaba ich biologiczna dostępność. Najczęściej wywołane jest ona interakcjami z innymi lekami, celiakią, chorobami jelit, dużą ilością soi w diecie i nieprzestrzeganiem odpowiedniego czasu (1 godzina) od wzięcia tabletki do pierwszego posiłku.

 

Ruszaj się

Bez codziennej aktywności fizycznej, nie dasz szansy hormonom tarczycy i nie odczujesz ich odchudzającego wpływu na organizm. Jest tylko małe „ale”: przy niedoczynności tarczycy nie są wskazane wysiłki zmuszające mięśnie do krótkiego, ale intensywnego wysiłku. Odpada TBC, ćwiczenia oporowe czy modelowanie „małych mięśni” z wykorzystaniem zmysłu równowagi (F.I.R.E). Po takim wysiłku mięśnie będą bardzo długo się regenerować, co może doprowadzić do stanów zapalnych. Najlepszy do walki z nadmiarem kilogramów jest za to poranny wysiłek aerobowy (marsz, bieganie, pływanie), który spowoduje, że jeszcze kilka godzin po nim będziesz spalać kalorie. Jest on również najskuteczniejszym speedem dla metabolizmu i pozwala na działanie hormonom tarczycy w komórkach.

 

Co może dieta?

Potrafi przyspieszyć metabolizm i wyrównać niedobory wielu składników, związanych z chorobami tarczycy. Przy niedoczynności polecana jest dieta bogata w białko, węglowodany z niskim indeksem glikemicznym, warzywa, owoce i zdrowe tłuszcze. Ilość kalorii powinna być odpowiednio zbilansowana do trybu życia. Podczas kuracji odchudzających nie wolno ograniczać ilości zjadanych kalorii, ponieważ zabieg ten dodatkowo osłabi metabolizm i będzie sprzyjał tyciu. Warto więcej się ruszać i skorzystać z wiedzy dietetyka, aby odpowiednio dobrał dietę i ilości węglowodanów do białek, zwiększając ilość tych ostatnich.
Białka w diecie wymagają wydatkowania przez organizm największej ilości energii. Przyspiesza to metabolizm nawet do 25%. To dlatego tarczyca lubi chudy drób, ryby morskie, cielęcinę, jajka. Odpowiednio wysokie spożycie białka powstrzyma także wypadania włosów, które często towarzyszy chorobom tarczycy.
Niedoczynności, często towarzyszy insulinooporność, dlatego energii powinny dostarczać węglowodany trawione wolno. Tak, aby glukoza przedostawała się do krwiobiegu stopniowo, co z kolei skontroluje uwalnianie insuliny. Dzięki temu organizm nie będzie magazynował zjadanych kalorii. Również w diecie „tarczycowców” musi znaleźć się minimum 25 g błonnika, ze względu na częste zaparcia i utrzymanie odpowiedniej stymulacji insuliny. Szczególnie polecane jest siemię lniane, orzechy i ziarna, jabłka, gruszki, warzywa, pieczywo pełnoziarniste.
Warto również zadbać w diecie o odpowiednią dawkę selenu i cynku. Ułatwiają one zamianę T4 na T3 (skuteczniej działa w komórkach). Dawkę od 15 do 25 miligramów cynku i 400 mikrogramów selenu warto uzupełniać suplementami (po konsultacji z endokrynologiem). Warto również zadbać o odpowiednią w diecie ilość dobrych tłuszczy: oliwy z oliwek, oleju lnianego czy tranu. Łyżka codziennie rano pobudzi wątrobę do przemiany T4 w T3 a co za tym idzie zwiększy metabolizm.

 

Przykładowy jadłospis (ok. 1500 kcal):

Śniadanie ok. 300 kcal i ok. 20 ug jodu
Musli owocowe- 3 łyżki płatków owsianych, szklanka wody, 2 brzoskwinie i łyżka jagód (mogą być mrożone), łyżka siemienia lnianego, łyżeczka ziaren słonecznika. Płatki namocz na noc. Rano dodaj siemię lniane i pokrojone owoce, posyp jagodami i ziarnami słonecznika. Do picia zielona herbata


II śniadanie ok. 250 kcal i 10 ug jodu
Koktajl malinowy - zmiksuj łyżkę oleju lnianego ze szklanką malin (mogą być mrożone), maślanką lub serwatką (pół szklanki), łyżeczką miodu, udekoruj melisą.

Obiad ok. 500 kcal i 100 ug jodu
Ryba z rusztu i warzywa - filet z okonia nilowego ok. 200 g skrop sokiem z cytryny, posyp sezamem i upiecz na grillu. Zjedz z uduszonymi na oliwie i pokrojonymi w kawałki: cukinią, bakłażanem, małymi ziemniakami, czerwoną papryką i pomidorami. Do picia bulion

Podwieczorek ok. 60 kcal i 10 ug jodu
Jabłko

Kolacja ok. 300 kcal i 40 ug jodu
Jajecznica po królewsku - jedno jajko roztrzep z mlekiem (dwie łyżki), dodaj łyżkę startego sera żółtego, pokrojonego w kawałki pomidora. Usmaż na łyżeczce masła. Posyp szczypiorkiem i zjedz z  kromką chleba razowego. Do picia zielona herbata

 

Czy jod szkodzi ? Tak i Nie

Nie w ilości ok. 150 ug, czyli zalecanej przez dietetyków normy dla zdrowych osób dorosłych (Niemcy zalecają 180-200 ug). Jod hamuje dalsze powiększenie wola w przypadku jego niedoboru. Zapobiega powstawaniu guzków; a jeśli, nawet w tarczycy są „guzki gorące” jod może ujawnić ukrytą nadczynność, co przyspieszy rozpoznanie i leczenie. Jod nie szkodzi również w nadczynności tarczycy.
Tak - osobom z autoimmunologicznymi chorobami tarczycy, nawet przy poziomie bezpiecznym. Nadmiar jodu w diecie może się zdarzyć w przypadku suplementacji witaminami i minerałami, preparatami z alg lub jedzeniem dużej ilości ryb, owoców morza, nadużywaniem soli jodowanej.
Przeciętne poziomy jodu w żywności (w mikrogramach na 100 g):

• sól 3000
• owoce morza 66
• warzywa 32
• mięso 26
• jaja 26
• śledź 24
• mleko i jego przetwory 13
• pieczywo 10
• owoce 4

Kiedy dochodzi do niedoczynności tarczycy?

• W chorobie Hashimoto, czyli w przypadku zapalenia tarczycy
• Po wycięci gruczołu 
• Po leczeniu nadczynności
• Przy dużym niedoborze jodu 

Co to jest choroba Hashimoto?
Jest to przewlekłe limfocytowe zapalenie gruczołu tarczowego, najczęstsza przyczyna pierwotnej niedoczynności gruczołu tarczowego, szczególnie u kobiet. Choroba ta jest o  podłożu autoimmunologicznym, często współistnieje z innymi chorobami autoimmunologicznymi. Mogą jej też towarzyszyć uszkodzenia innych gruczołów wydzielania wewnętrznego, co utrudnia diagnostykę i leczenie. Gdy współistnieje z chorobą Addisona, rozpoznawany jest zespół Schmidta, w przypadku choroby Addisona i cukrzycy typu 1 – zespół Carpentera. Leczeniem z wyboru jest branie hormonów tarczycy. Dawkę ustala endokrynolog. Leki immunosupresyjne i steroidowe są zbędne.

Jeśli masz 2-3 z tych objawów, szukaj pomocy u endokrynologa

• Sucha skóra, i obrzęki, szczególnie górnej połowy ciała
• Mały apetyt i przyrost masy ciała
• Brak ochoty na sex
• Zmęczenie i depresję
• Uczucie zimna
• Niechęć do wysiłku fizycznego
• Słabe włosy i paznokcie, a nawet łysienie
• Wysoki poziom cholesterolu i cukru
• Bóle mięśni i stawów
• Problemy z miesiączką i zajściem w ciążę

Źródło: www.poradnikzdrowie.pl

Dieta prymusa

Nie przypadkiem mieszankę zawierającą orzechy, migdały i rodzynki nazwano studencką. Student musi się dużo uczyć, a te produkty poprawiają pracę mózgu. Co jeszcze warto jeść, gdy zakuwasz do egzaminu?

Czas nauki i egzaminów to dla mózgu ciężki okres. Aby pracował na pełnych obrotach, musisz dostarczyć mu odpowiedniej ilości „paliwa”. Szare komórki są niezwykle energochłonne. Może trudno w to uwierzyć, ale z każdych pięciu łyżek zjadanego pokarmu jedną pochłania mózg. Z drugiej strony trzeba pamiętać, że siedząc nad książkami, masz znacznie ograniczoną aktywność fizyczną. Jeśli przez czas nauki będziesz systematycznie dostarczać organizmowi zbyt dużo kalorii, może to zaowocować odkładaniem się tłuszczu

 

Wybieraj, co najlepsze

Dieta musi być urozmaicona, bo każdy produkt dostarcza innych składników odżywczych. Trzeba ją stosować systematycznie. Najlepiej zacząć wcześniej – miesiąc, ostatecznie 2 tygodnie przed okresem wzmożonej pracy umysłowej.
» Głównym źródłem energii powinny być produkty pełnoziarniste (chleb razowy, brązowy ryż, makarony, gruboziarniste kasze) obfitujące w węglowodany złożone. Organizm trawi je przez pewien czas, powoli uwalniając do krwi glukozę, główne pożywienie mózgu. Dzięki temu szare komórki mogą ją na bieżąco dobrze spożytkować. Aby poziom glukozy był stały, produkty te trzeba jeść 5 razy dziennie w małych porcjach.
» Zawierają one również magnez wzmacniający układ nerwowy, zapobiegający stresowi i bezsenności. Osoby, które mają odpowiednią ilość magnezu, lepiej radzą sobie w trudnych sytuacjach życiowych, a do takich z pewnością należy egzamin. Ten ważny pierwiastek znajdziesz też w bananach, warzywach liściastych i czekoladzie.
» Nie żałuj sobie warzyw i owoców – możesz je jeść nawet 7 razy dziennie. Dostarczają witamin i składników mineralnych, które wspomagają proces zapamiętywania. Żółte, pomarańczowe, czerwone, fioletowe czy zielone – wszystkie są skarbnicą witaminy A, C, E i karotenoidów, selenu i cynku, ważnych antyoksydantów, które chronią komórki mózgu przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Jedz szpinak, marchewkę, pomarańcze, grejpfruty. Bardzo cenne są owoce jagodowe (świeże lub mrożone): porzeczki (zwłaszcza czarne), truskawki, żurawiny, maliny. Pomidory, grejpfruty, ziemniaki, awokado maja dużo potasu, który umożliwia przekazywanie impulsów nerwowych, poprawiając koncentracje i zwiększając zdolność myślenia. Potas jest też w rodzynkach i suszonych morelach.
» Przynajmniej 2 razy w tygodniu zrób na obiad porcję ryby morskiej. Na co dzień pamiętaj o kanapce lub sałatce z dodatkiem śledzia, szprotek czy sardynek z puszki. Tłuste ryby morskie zawierają kwasy omega-3, które poprawiają ukrwienie mózgu i usprawniają przepływ bodźców nerwowych między szarą i białą substancją. Od nich zależy sprawność myślenia i zapamiętywania. Ryby morskie dostarczają też fosforu – niezbędny do uaktywnienia się niektórych witamin z grupy B wzmacniających układ nerwowy.
» Rośliny strączkowe, nabiał, mięso są źródłem białka, niezbędnego budulca wszystkich komórek. Lepsze jest białko roślinne zawarte w fasoli, grochu, soi, soczewicy oraz ciecierzycy, ponieważ nie towarzyszą mu duże ilości tłuszczu. Ponadto rośliny strączkowe dostarczają sporo cennego błonnika, który sprawia, że składniki energetyczne diety są lepiej wykorzystywane przez organizm.
» Pij chude mleko – jest źródłem białka. Podobnie mięso, które zawiera też witaminę B12 (wzmacnia pamięć, poprawia koncentrację, zdolność kojarzenia) oraz żelazo (dzięki niemu dotleniona krew dopływa do każdej komórki mózgu, dostarczając mu składników odżywczych i zwiększając sprawność myślenia), ale ma również dużo nasyconych kwasów tłuszczowych i kalorii, które trzeba ograniczać. Najmniej jest ich w cielęcinie i drobiu. Dlatego właśnie mięso białe powinno dominować w twojej diecie, na befsztyk możesz sobie pozwolić 1–2 razy w tygodniu. Dobrym źródłem żelaza jest natka pietruszki, szpinak, szczypiorek – jest ono gorzej przyswajalne niż zawarte w mięsie, ale zielenina ma mniej kalorii, więc można ją jeść do woli.
» Jajka i oleje roślinne (głównie sojowy) dostarczają lecytyny, która jest niezbędna do szybkiego przesyłania impulsów w mózgu. Jest ona ważnym składnikiem tkanki nerwowej, poprawia przyswajanie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, wspomaga zapamiętywanie i odtwarzanie faktów. Dlatego teraz wolno ci częściej jeść jajka (normalnie 3–4 na tydzień). Lecytynę znajdziesz również w kiełkach pszenicy, kapuście oraz kalafiorze.

 

Kawę pij z umiarem

Pobudza ośrodkowy układ nerwowy, rozszerza naczynia krwionośne. Poprawia myślenie oraz pomaga przezwyciężyć zmęczenie. Większość osób po kawie odczuwa przypływ energii, i ma lepszą koncentrację. Ale czy jest jakaś bezpieczna granica, skoro rekordziści podczas nauki wypijają kilkanaście filiżanek kawy w ciągu doby? Uważa się, że 2–3 małe czarne dziennie są bezpieczne, natomiast więcej niż 5 stwarza ryzyko. Bilansując dzienną dawkę kofeiny, pamiętaj, że jej źródłem jest też herbata, kakao, czekolada, napoje typu cola i modne napoje energetyzujące. Te ostatnie są prawdziwym zastrzykiem energii – w chwili zmęczenia błyskawicznie stawiają na nogi, ale też szybko przestają działać. Poratują studenta, który zarywa noce przed sesją, ale to środki na specjalne okazje, bo można się od nich uzależnić. Kawa, mocna herbata, cola czy energy drinki są „złodziejami” wapnia i magnezu – składników potrzebnych dla umysłu, a pite w nadmiarze osłabiają koncentrację i zaburzają sen. Lepiej pić wodę mineralną, herbatę zieloną i owocową oraz świeżo wyciskane soki.

 

Gdy zbliża się egzamin

Im bliżej do egzaminu, tym większy stres. Chociaż obowiązuje ta sama dieta, na kilka dni przed sprawdzianem warto zadbać o większą ilość tych składników odżywczych, które mogą zmniejszyć napięcie i zdenerwowanie. Jedz więcej warzyw strączkowych i zielonych oraz cytrusów. Zawarty w nich kwas foliowy ochroni cię przed stanem przeddepresyjnym, który może być wynikiem egzaminacyjnego stresu. Pij świeże soki owocowe i jedz owoce, żeby dostarczyć organizmowi jak najwięcej witaminy C, której zużycie w stanach przewlekłego stresu gwałtownie wzrasta.
Koniecznie musisz włączyć do diety produkty bogate w magnez: kaszę gryczaną, orzechy, pestki dyni, czekoladę lub kakao. Na egzamin nie wychodź z domu na czczo. Osoba głodna jest bardziej drażliwa i podatna na stres oraz trudniej jej się skoncentrować. Nie przesadzaj z kawą – po niej może pojawić się zdenerwowanie. Zabierz ze sobą kawałek czekolady albo torebkę z orzechami.

 

Łyknij coś z apteki

W stanach przemęczenia, gdy trudno się koncentrujesz i masz problemy z zapamiętaniem materiału, sięgnij po preparaty z żeń-szeniem, lecytyną, guaraną. Nie wolno zażywać jednocześnie kilku specyfików o podobnym działaniu, żeby nie kumulować dawki. Preparaty zwiększające wydolność są bezpieczne, gdy stosuje się je zgodnie z zaleceniem producenta i własnym rozsądkiem. Przeczytaj ulotkę. Z niej dowiesz się, dla kogo jest przeznaczony, jaki jest jego skład, jak dawkować i jakie są przeciwwskazania.

 

Żelazne zasady

- Jedz codziennie solidne śniadanie.
- Staraj się jeść częściej (4–5 posiłków), ale o stałych porach.
- Nie pojadaj między posiłkami. Batoniki, ciasteczka zawierają cukier, który dodaje energii na krótko i tuczy. Zastąp je warzywami i owocami. Spośród słodyczy najlepsza jest czekolada gorzka, ale wystarczą 3–4 kostki dziennie. Warto pogryzać orzechy włoskie, laskowe, migdały, pestki dyni, słonecznika, zachowując umiar (4–5 orzechów dziennie wystarczy).
- Ogranicz solenie – nadmiar soli zaburza równowagę składników mineralnych w organizmie.

 

Przykładowy jadłospis

W sumie 1800 kcal
I śniadanie 470 kcal
2 kromki chleba żytniego razowego posmarowane margaryną, twarożek (100 g) z łyżką szczypiorku, duży pomidor, sok pomarańczowy (250 ml)


II śniadanie 220 kcal
sałatka owocowa: 1/2 banana, łyżka orzechów włoskich, brzoskwinia, 3 łyżki jogurtu naturalnego

Obiad 555 kcal
makrela (150 g) pieczona w folii z ziołami i łyżeczką oliwy, sałata (mała główka) z łyżką kiełków soi i jogurtem naturalnym (3 łyżki), 4 łyżki ryżu brązowego

Podwieczorek 255 kcal
pomarańcza, 3 kostki czekolady gorzkiej 70 proc.

Kolacja 300 kcal
sałatka z kaszy jaglanej z sosem winegret: średni pomidor, mała cebula, 3 łyżki kaszy jaglanej, 2 łyżeczki oliwy, 1/2 dużego strąka papryki czerwonej, plasterek pełnotłustego sera gouda




Źródło: www.poradnikzdrowie.pl

Dieta przy nadczynności tarczycy

Musisz dostarczać organizmowi więcej energii i jeść 5-6 posiłków dziennie oraz podporządkować się następującym zasadom.

• Jedz więcej białka; mleka i jego przetworów, jaj, chudego mięsa, wędlin (drobiowych, polędwicy) oraz chudych ryb (dorsz, sandacz). 
• Wszystkie posiłki powinny być bogate w witaminy, zwłaszcza A (marchew, papryka, pomidory, brzoskwinie), C (natka pietruszki, cytrusy, czerwona papryka), B1 (produkty zbożowe, jaja, kasza) oraz składniki mineralne takie jak wapń (mleko i jego przetwory).
• Wybieraj potrawy lekkostrawne, unikaj tłustych i smażonych. Najlepiej gotuj na parze, piecz w folii lub duś bez obsmażania.
• Ogranicz ilość tłuszczu. Najzdrowsze są oleje roślinne.
• Nie jedz zbyt często kapusty, brukselki, brokułów, kalarepy, chrzanu i rzodkiewki – zawarte w nich substancje sprzyjają rozrostowi wola. 
• Do minimum ogranicz napoje z kofeiną, czyli kawę, herbatę i coca colę.

Źródło: www.poradnikzdrowie.pl

Dieta w niedoczynności tarczycy

Tarczyca wytwarza hormony odpowiedzialne za regulację przemiany materii. Jej niedoczynność powoduje dolegliwości metaboliczne. Jak je usunąć?

Jeśli szybko tyjesz, masz bladą i suchą skórę, problemy z koncentracją, często doznajesz uczucia zimna i ociężałości, wybierz się do endokrynologa i zbadaj poziom hormonów tarczycy. Objawy te wskazują bowiem na niedoczynność tarczycy (niewielkiego gruczołu położonego na wysokości krtani). Leczenie tego schorzenia polega na zwiększeniu podaży jodu i suplementacji hormonów tarczycy.

 

Tarczyca lubi jod

Pierwiastek ten jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Bierze bowiem udział w produkcji hormonów tarczycy: tyroksyny i trójjodotyroniny, które w sposób wielokierunkowy wpływają na wzrost i rozwój ustroju, a także na jego metabolizm (przemianę materii).
Organizm potrzebuje ok. 160 μg jodu dziennie (jeśli jesteś w ciąży lub karmisz to 180–200 μg). Powinien być on dostarczony z pożywieniem lub drogą wziewną. Najlepszym jego źródłem są niewątpliwie ryby morskie i owoce morza – w Polsce średnia zawartość tego pierwiastka w rybach to (na 100 g produktu): dorsz 110 μg, łosoś 44 μg, płastuga 52 μg, makrela wędzona 40 μg, śledź 30 μg. Jest to jedyne naturalne pewne źródło jodu w żywności, ponieważ zawartość tego pierwiastka w warzywach, owocach oraz produktach zbożowych i mlecznych jest zmienna i w dużym stopniu zależy od miejsca uprawy lub hodowli. Gdy gleba jest uboga w jod, rośliny na niej rosnące również będą zawierały go niewiele. Z kolei zawartość jodu w mleku i produktach mlecznych zależy od jego obecności w paszy, którą karmione są krowy.
W celu dostarczenia tego deficytowego składnika w wielu krajach joduje się sól kuchenną, dodaje się go do gotowych produktów, stosuje suplementację preparatami zawierającymi jod, zwłaszcza w stosunku do osób najbardziej zagrożonych (przede wszystkim kobiet w ciąży), joduje się też paszę dla zwierząt.
Źródłem jodu mogą być również niektóre gatunki wód mineralnych, dlatego warto sprawdzić na etykiecie, czy dana woda mineralna zawiera jod, i wprowadzić ją do codziennego jadłospisu.

 

Tego się wystrzegaj

Niektóre produkty spożywcze zawierają substancje wolotwórcze, które mogą ograniczać przyswajanie jodu z pożywienia. Należą do nich: kapusta, kalafior, brukselka, soja oraz rzepa i brukiew. Dotyczy to przede wszystkim warzyw surowych. Gotowanie zmniejsza bowiem zawartość tych niekorzystnych substancji o ponad 30%. Osoby, u których rozwinęło się wole proste lub stwierdzono niedobór jodu, powinny znacznie ograniczyć spożywanie tych warzyw, a ponadto orzeszków ziemnych i gorczycy (one również są bogate w substancje wolotwórcze).

 

Przy niedoczynności postaw na białko

Białko powinno stanowić 15% wszystkich spożywanych przez ciebie kalorii. Taki poziom w diecie, gwarantuje wysokie tempo przemian metabolicznych. Poza tym białko stymuluje produkcję hormonu wzrostu odpowiedzialnego za spalanie tkanki tłuszczowej. Podstawą diety przy niedoczynności tarczycy jest więc zwiększenie dziennej podaży białka do poziomu 80-100 g. Przy takiej ilości musisz jednak pamiętać o wypijaniu przynajmniej 1,5 litra wody mineralnej (ochrona nerek).

Przykładowe jadłospisy

Jadłospis dostarczający odpowiednią ilość jodu

• I Śniadanie – muesli wielozbożowe, kilka orzechów, cząstki mandarynki, jogurt naturalny, do picia szklanka soku świeżo wyciśniętego z pomarańczy
• II Śniadanie – kromka pełnoziarnistego pieczywa z pasą z tuńczyka, sałatka z warzyw sezonowych, woda mineralna
• Przekąska – kiwi, mandarynka
• Obiad – zupa-krem z dyni, cielęcina duszona w jarzynach, kasza gryczana, fasolka szparagowa z wody
• Kolacja – ryba po grecku, kromka pełnoziarnistego pieczywa, woda mineralna

Jadłospis „białkowy”

• I Śniadanie – jogurt naturalny (150 g), 2 kanapki z chudą wędliną, pomidorem i sałatą, herbata lub kawa bez cukru
• II Śniadanie – 2 kanapki z polędwicą i serem żółtym, papryką i ogórkiem, banan
• Obiad – pierś kurczaka z grilla, ziemniaki, marchewka z groszkiem, surówka z selera
• Kolacja – jogurt owocowy (1,5% tłuszczu), 2 kanapki z chudą wędliną, surówka z brokułów, jabłko
  Wartość odżywcza: energia 1406 kcal, białko 93 g, tłuszcze 43 g, węglowodany 180 g

Źródło: www.poradnikzdrowie.pl

Wpływ kawy na płodność

Nie zawsze jesteśmy świadomi szkodliwości niektórych pokarmów. Jednym z przykładów jest kawa, która podobno ma sporo negatywnego wpływu na zdrowie człowieka.

Jej nadmierne spożywanie uzależnia, szkodzi zębom, wzmaga łaknienie. Kawa wpływała też na płodność. Jakiś czas temu wytoczono wobec tej używki taki zarzut. Mając na względzie fakt, iż kawa nieznacznie zmniejsza płodność u mężczyzn i kobiet, poinformowano o tym, że jej spożywanie jest groźne dla kobiet w ciąży, bo może nawet grozić poronieniem.

W eksperymencie przeprowadzonym w latach 1989-1996 na grupie 18,478 ciężarnych kobiet w Aarhus University Hospital, zaobserwowano, że ryzyko powikłań wzrosło do 80% u pań, które piły od czterech do siedmiu filiżanek kawy dziennie. Natomiast u kobiet przekraczających tą dawkę nawet o 300%! Z tezą tą nie zgadzają się inni eksperci, więc nie wiadomo już komu tak naprawdę wierzyć i zagadnienie wciąż pozostaje bez jednoznacznej odpowiedzi.

Na koniec warto też wspomnieć o kolejnym negatywnym argumencie na rzecz kawy. Otóż jak powszechnie wiadomo kawa wypłukuje z organizmu magnez, więc osoby nałogowo ją pijące mogą znacznie szybciej męczyć się w łóżku, a do tego z tego samego powodu może nastąpić u takich osób spadek libido.

Źródło:  www.jejkuchnia.pl

Dieta dla cukrzyka

Podwyższony poziom cukru we krwi może być następstwem produkcji niewystarczających ilości insuliny lub insulinooporności. Z czasem chory zaczyna odczuwać niepokojące objawy: wielomocz, nadmierne pragnienie, uczucie zmęczenia. W unormowaniu poziomu cukru łączy się leczenie farmakologiczne z odpowiednią dietą. Zaleca się również zmianę stylu życia i zwiększenie aktywności fizycznej. Ponadto normalizacja masy ciała przyczynia się do obniżenia glikemii, a nawet cofnięcie objawów.


Dieta dla cukrzyka  - węglowodany

Spośród składników odżywczych największy wpływ na stężenie glukozy we krwi mają węglowodany. Są podstawowym źródłem energii dla organizmu i dlatego nie powinno się ich całkowicie eliminować z diety. Ważne jest, w jakiej ilości i z jakich źródeł je dostarczamy. Przy układaniu jadłospisu i doborze źródeł węglowodanów należy wziąć pod uwagę, tzw. indeks glikemiczny. Wskaźnik określający, w jakim stopniu produkty spożywcze wpływają na podwyższenie glukozy we krwi. Udowodniono, że produkty o niskim indeksie (poniżej 50) są bardziej korzystne dla zdrowia, ponieważ nie powodują dużej zwyżki stężenia cukru we krwi. Równocześnie są bardziej korzystne dla osób, które mają zbyt wysoki cholesterol i trójglicerydy oraz chcą obniżyć i utrzymać należną masę ciała.

Dieta dla cukrzyka - czego unikać?


Należy unikać cukrów prostych: cukru rafinowanego, słodyczy, ciast, ciasteczek. Wybierajmy węglowodany złożone: jarzyny, owoce, razowa mąka i produkty z mąki razowej, płatki owsiane, ryż i kasze.
Na poziom glukozy wpływ ma również sposób łącznia produktów w posiłku oraz sposób przygotowania i stan rozdrobnienia. Produkty węglowodanowe najlepiej łączyć z białkowymi lub zawierającymi błonnik tak, aby poziom glukozy we krwi wzrastał powoli.
Ryż, kasze, makarony najlepiej podawać ugotowane al dente. Korzystniej podawać ziemniaki gotowane w całości niż w formie puree. Lepiej zjeść świeży owoc niż wypić sok owocowy. Im mniej rozdrobniony produkt tym więcej czasu potrzeba do jego strawienia i uwolnienia glukozy, czyli poziom cukru będzie wrastał stopniowo.
U osób z nadwagą lub otyłością korzystne jest ograniczenie kaloryczne oraz włączenie do jadłospisu produktów z obniżoną ilością tłuszczu w celu normalizacji masy ciała.

 

Dieta odchudzająca w podwyższonym poziomie cukru
ok. 1200 kcal. 

DZIEŃ  1
Śniadanie
2 kromki pieczywa razowego (80g), posmarowane margaryną (2 płaskie łyżeczki), 4 plasterki szynki z indyka, listki sałaty, plasterki papryki czerwonej.
Herbata bez cukru

2 śniadanie
Marchewka starta (mała sztuka) ze startym jabłkiem, polana 2 łyżkami jogurtu naturalnego. Wszystko skropione sokiem z cytryny i posypane 2 łyżeczkami słonecznika.
Kromka pieczywa razowego.

Obiad
Barszcz czysty (300g), fasola ugotowana (8 szt.)
Naleśniki z kapustą i grzybami (2 małe- około 200g)
Kompot z jabłek bez cukru.

Podwieczorek
Kefir (opakowanie 150-200g) zmiksowany z jagodami (1/2 szklanki świeżych lub mrożonych)

Kolacja
2 kromki pieczywa razowego (80g), 2 plastry sera białego chudego (60g), plasterki pomidora (1 średnia sztuka).
Herbata bez cukru.
 

DZIEŃ  2  
Śniadanie
Mleko 1,5% (szklanka) z 4 łyżkami muesli z orzechami, ½ średniego banana.

2 śniadanie
Kromka pieczywa razowego, posmarowana margaryną, 2 plasterki polędwicy z kurczaka.
Szklanka soku warzywnego.

Obiad
Filet z dorsza (pieczony w folii z ziołami, i łyżeczką oliwy), ryż brązowy (3 łyżki- 50g ok.1/2 woreczka).
Surówka: kapusta kiszona (100g), ze stratą małą marchewką, ½ jabłka, 1 łyżeczka oleju do polania, zielenina do posypania.
Kompot truskawkowy bez cukru.

Podwieczorek
Maślanka naturalna (niepełna szklanka, 200g), miseczka truskawek (10 szt.)

Kolacja
Sałatka jarzynowa
Ugotowane warzywa: ziemniak, marchew (1/2 szt.), groszek zielony z puszki (1 łyżka), ogórek kwaszony, cebula (1/4 sztuki), jajko na twardo, sos: 1 łyżeczka majonezu, 2 łyżeczki jogurtu, przyprawy.
Kromka pieczywa razowego.
Kawa zbożowa z mlekiem bez cukru.

 

 

DZIEŃ  3
Śniadanie
Jajko na miękko, 2 kromki pieczywa razowego (orkiszowego) posmarowane cienko serkiem białym, plasterki pomidora. Szklanka soku pomidorowego.

2 śniadanie
Serek wiejski light 3% (150g),
2 kromki pieczywa razowego, posmarowane cienko margaryną, 2 plasterki wędliny drobiowej, plasterki pomidora.

Obiad
Zupa pomidorowa (talerz) z makaronem (30g surowego)
Pulpety z ryby (1 porcja)
100g fileta z ryby, 50g włoszczyzny mrożonej, 10g bułka czerstwa, 10g mleko, 5 g bułka tarta
1/2 szt. jajka, ½ szt. białko, sól, majeranek, zielona pietruszka
Na warzywach ugotować  wywar, Rozmrożone filety zemleć razem z bułką namoczoną i odciśniętą, dodać jajko, posolić dodać majeranek, tartą bułkę i formować pulpety, włożyć do wywaru i gotować 20 min.
Ryż brązowy (ok. ½  woreczka), mizeria z pół dużego ogórka, polana 2 łyżkami jogurtu naturalnego, posypana szczypiorkiem.

Podwieczorek
Nektaryna, szklanka maślanki naturalnej z 1 łyżką otrąb pszennych.

Kolacja
Fasolka szparagowa (200g) polana łyżeczką oliwy z oliwek, kefir (200g)


DZIEŃ  4
Śniadanie
Twarożek ziarnisty wiejski 3% (150g), 2 kromki pieczywa razowego posmarowane margaryną, plasterki ogórka zielonego, szczypiorek do posypania.
Kawa zbożowa z mlekiem 1,5% bez cukru.

2 śniadanie
Kromka pieczywa razowego posmarowane serkiem Bieluch, posypany szczypiorkiem, z plasterkami pomidora.
Szklanka soku pomidorowego.

Obiad
Kasza gryczana ( 4 łyżki) z gulaszem z mięsa wołowego (1 pełna łyżka do zupy)
Ćwikła ze słoika (2 kopiate łyżki), lub buraki gotowane (3 średnie szt.)
Woda mineralna

Podwieczorek
Zetrzeć na grubej tarce duże jabłko, posypać cynamonem i polać jogurtem naturalnym (kubeczek,150g), 2 wafle ryżowe.

Kolacja
Półmisek warzyw grillowanych (4 szt. dowolnych)
Z sosem jogurtowym (jogurt grecki (2 łyżki), koperek świeży, szczypiorek, czosnek zmiażdżony, przyprawy)
Woda mineralna z plasterkiem cytryny.


DZIEŃ  5
 Śniadanie
Bułka grahamka posmarowana margaryną, z tuńczykiem w sosie własnym (1/2 puszki), ogórek kiszony.
Szklanka soku marchewkowego przecierowego.

2 śniadanie
Sałatka owocowa-pomarańcza, 1/2 melona polane 2 łyżkami jogurtu naturalnego 0%, skropione sokiem z cytryny, posypane 1 łyżką słonecznika.

Obiad
Ryba pieczona (może być  mintaj, dorsz)- ½ dużego fileta, w folii z ziołami, polana łyżeczką  oliwy.
Ryż brązowy lub mieszany- 1/3 woreczka pomieszany z groszkiem z puszki (2 łyżki lub pokrojoną  drobno ½ papryką),
Sałata zielona lub sałata lodowa, skropiona sosem: 1 niepełna łyżka oleju lub oliwy, sok z cytryny lub ocet jabłkowy, sól, pieprz, zioła do sałatek.

Podwieczorek
Bułka grahamka z plasterkami mozarelli (1/2 dużej kulki), plasterki pomidora bez skórki, posypane ziołami prowansalskimi.

Kolacja
2 kromki pieczywa razowego posmarowane margaryną, 2 plasterki sera żółtego gouda,
Sałatka z pomidora i ogórka (obrać ze skórki i pokroić, skropić 1 łyżeczką  oliwy i doprawić)


DZIEŃ  6
Śniadanie
2 kromki pieczywa razowego, kawałki wędzonego dorsza (50g),
Surówka z pora (50g) i pomidora (2 szt.)
Herbata bez cukru.

2 śniadanie
Sałatka owocowa: 3 kiwi, ½  szklanki malin, 2 łyżki otrąb pszennych, 2 łyżki jogurtu naturalnego.

Obiad
Krupnik z kaszą jęczmienną (talerz 300g)
Pierogi z mięsem (4 szt.)
Kefir (150g)

Podwieczorek
Surówka z selera: seler (120g), jabłko (150g)- zetrzeć i polać 1 łyżeczką oleju. Przyprawić solą, sokiem z cytryny.
Kromka pieczywa razowego.

Kolacja
2 kromki pieczywa razowego, posmarowane margaryną, 4 plasterki kiełbasy szynkowej, kalarepka młoda (150g) pokrojona i podduszona z niewielką ilością wody i 1 łyżeczka oliwy.


DZIEŃ  7
Śniadanie
2 kromki pieczywa razowego, 2 plastry sera białego chudego, 1 łyżka dżemu wiśniowego niskosłodzonego.
Kakao na mleku: szklanka mleka 1/5%, 1 łyżeczka kakao gorzkiego bez cukru.

2 śniadanie
10 dojrzałych truskawek polanych jogurtem naturalnym (150g), 3 wafle ryżowe naturalne

Obiad
Zupa kalafiorowa (kalafior, mieszanka warzyw), z dodatkiem ziemniaków, zabielana jogurtem greckim.

Duszone warzywa z kurczakiem
Pierś z kurczaka pokroić  w kawałki i gotować z kalarepka (100g), marchewką (1 średnia), papryką czerwoną (1/2 szt.).

Podwieczorek
2 kromki pieczywa razowego, posmarowane margaryną, 2 plasterki wędliny drobiowej, plasterki ogórka zielonego.
Szklanka soku owocowego- rozcieńczony wodą.

Kolacja
Jajecznica z 2 jajek z pokrojonym w kostkę pomidorem i pokrojoną wędliną drobiową (4 plasterki) na masełku (1 łyżeczka płaska), kromka pieczywa razowego.

Źródło: www.abczdrowie.pl

Napoje dla aktywnych i zapracowanych

Napoje izotoniczne i napoje energetyczne dla wielu z nas wydają się jednym i tym samym produktem. W rzeczywistości różnią się jednak nie tylko składem, lecz także przeznaczeniem.

Napoje izotoniczne

Napoje izotoniczne to napoje, których ciśnienie osmotyczne jest takie samo, jak ciśnienie osmotyczne płynów ustrojowych człowieka. Napoje te są przeznaczone dla osób o dużym stopniu aktywności fizycznej – sportowców lub pracowników fizycznych. W składzie napojów izotonicznych można znaleźć składniki mineralne: sód, potas, wapń, fosfor, magnez, witaminy oraz węglowodany (cukry). W trakcie intensywnej pracy fizycznej wraz z potem tracimy duże ilości elektrolitów – napoje izotoniczne wyrównują ten deficyt i szybko nawadniają organizm. Zawartość węglowodanów powoduje, że mimo wysiłku nie dochodzi do obniżenia stężenia glukozy we krwi, a jej właściwe stężenie pozwala na wydłużenie czasu treningu, bez spadku wydolności. Osoby, które poprzez wysiłek fizyczny starają się zrzucić kilka kilogramów, powinny uważać na napoje izotoniczne, gdyż są one źródłem sporej dawki kilokalorii.

Napoje energetyzujące

Napoje energetyzujące różnią się od napojów izotonicznych nie tylko składem, lecz także przeznaczeniem. W napojach tych można znaleźć składniki, takie jak: kofeina, tauryna czy inozytol. Tak zwane „energizery” mogą być stosowane przez osoby przemęczone i zdekoncentrowane. Uważać powinny na nie osoby poddawane silnym i długotrwałym stresom. Kofeina zawarta w napojach energetyzujących występuje w bardzo dużych ilościach, a wśród jej negatywnych efektów wymienia się: działanie moczopędne oraz zdolność do „wypłukiwania” magnezu. Niedobór magnezu objawia się z kolei: bolesnymi skurczami mięśni, pogorszeniem nastroju, większą skłonnością do stanów depresyjnych, zwiększoną nerwowością i drażliwością. „Energizerów” nie powinny stosować także osoby z nadciśnieniem tętniczym, gdyż kofeina w nich zawarta wykazuje zdolność do podwyższania ciśnienia. Napoje energetyzujące mogą być spożywane jedynie przez osoby dorosłe, w sytuacjach awaryjnych, gdy nie możemy zregenerować się poprzez sen, a sytuacja wymaga od nas „jasności umysłu”. Z napojów tych powinny bezwzględnie zrezygnować: kobiety ciężarne i karmiące, dzieci oraz osoby z cukrzycą czy chorobami wątroby.

Duża ilość składników w napojach energetyzujących powoduje, że ich osmolarność jest bardzo wysoka. Oznacza to, że są one hiperosmolarne i nie nadają się do stosowania przez osoby intensywnie trenujące. Płyny silnie hiperosmolarne, przyjmowane w nadmiernych ilościach, mogą przyczyniać się do wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Konsekwencją częstej ich podaży mogą być również biegunki i nudności.
Piśmiennictwo:
Świderski F. i wsp.: „Towaroznawstwo żywności przetworzonej”, Wydawnictwo SGGW 2003.
Świderski F. i wsp.: „Żywność wygodna i żywność funkcjonalna”, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne 2003.


Źródło: www.abczdrowie.pl

Dieta w ciąży

Ciąża to okres szczególnych wymagań żywieniowych dla zmieniającego się organizmu kobiety. Troską żywieniową trzeba wtedy otoczyć nie tylko mamę, lecz także rozwijające się w jej łonie dziecko. Dieta w ciąży czyli co i jak jeść, aby płód rozwijał się prawidłowo a przyszła mama czuła się dobrze.

Jeść za dwoje? Niekoniecznie

Wiele kobiet spodziewających się dziecka znacząco zwiększa ilość przyjmowanych pokarmów. Nie jest to jednak działanie uzasadnione. Co więcej, zbyt duży przyrost masy ciała może negatywnie odbić się na przebiegu ciąży. Duża masa kobiety ciężarnej zwiększa ryzyko: stanu przedrzucawkowego, konieczności przeprowadzenia porodu poprzez cesarskie cięcie, urodzenia dziecka o zbyt dużej masie ciała, zgonu płodu czy cukrzycy ciężarnych. Czy warto więc się przekarmiać? Kobiety w II trymestrze ciąży powinny zwiększyć kaloryczność diety o 360 kcal na dobę, w III trymestrze natomiast o 475 kcal na dobę. Okres laktacji wiąże się z koniecznością dodania do zapotrzebowania kalorycznego kobiety 505 kcal na dobę (Jarosz M. i wsp.: „Normy żywienia człowieka. Podstawy prewencji otyłości i chorób niezakaźnych”, PZWL 2008). 

Białko

Białko jest niezbędnym składnikiem diety kobiety oczekującej na dziecko. Najbardziej wartościowe jest białko jaja kurzego, białko mleka i białko pochodzące z produktów mięsnych. Jego źródłem są również nasiona roślin strączkowych.

Kwas foliowy

Dieta w ciąży powinna być tak opracowana aby nie zabrakło w niej kwasu foliowego. Związek ten zmniejsza ryzyko wystąpienia wad wrodzonych układu nerwowego u dziecka. Kwas foliowy zawierają warzywa zielone. Zaleca się suplementację tym składnikiem. 

Witamina A

Witamina A ogranicza ryzyko przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, redukuje również  zagrożenie wystąpienia rzucawki ciężarnych. Stymuluje także wewnątrzmaciczny wzrost płodu. Należy jednak uważać, by nie przekroczyć zalecanych norm na tę witaminę, gdyż jej nadmiar może zwiększyć ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u płodu.

Witamina C i E

Obie witaminy zapobiegają przedwczesnemu pęknięciu błon płodowych, zabezpieczają więc organizm kobiety przed wystąpieniem porodu przed wyznaczonym terminem. Witamina C znana jest z udziału w syntezie kolagenu, który wzmacnia strukturę błon, chroniąc przed pęknięciem. Witamina E działa z kolei jak przeciwutleniacz.

Żelazo

Żelazo chroni kobietę ciężarną przed wystąpieniem niedokrwistości. Umożliwia także prawidłowe wytwarzanie krwi przez rozwijający się w łonie matki płód. Bierze udział w rozprowadzaniu tlenu po całym organizmie. Zaleca się suplementację tym składnikiem.

Wapń

Wapń jest niezbędny rozwijającemu się maluszkowi do wykształcenia szkieletu o prawidłowej gęstości kostnej. Zmniejsza także ryzyko nadciśnienia u matki i przedwczesnego porodu.

Cynk

Cynk stymuluje regenerację  tkanek, przyśpiesza proces gojenia się ran. Niedobór tego składnika może przyczyniać się do porodów martwych płodów i poronień. Jego odpowiednia ilość w diecie matki jest niezbędna do prawidłowego wykształcenia się szkieletu i układu nerwowego dziecka. Cynk stymuluje także odporność zarówno matki, jak i dziecka.

Jod

Odpowiednia ilość jodu w diecie warunkuje prawidłową długość ciąży, zapobiega wystąpieniu zaburzeń psychomotorycznych u dziecka, wpływa na jego zdolności intelektualne.

Magnez

Pierwiastek ten bierze udział w prawidłowym przewodnictwie nerwowym. Zabezpiecza przed przedwczesnym porodem. Zmniejsza także ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego.

Kwasy omega-3

Wielonienasycone kwasy tłuszczowe z rodziny omega-3 są istotnym składnikiem w diecie kobiety ciężarnej. WNKT n-3 biorą udział w rozwoju mózgu oraz siatkówki oka płodu. Kwasy te stymulują również rozwój intelektualny dzieci.  

Sól

Sól kuchenna jest źródłem sodu, który może negatywnie wpłynąć na organizm kobiety ciężarnej. Oczywiście jest on niezbędny do prawidłowego przebiegu procesów fizjologicznych, jego nadmiar może jednak przyczynić się do zwiększenia obrzęków, które tak często towarzyszą kobietom w ciąży. Z tego względu należy zredukować ilość soli w diecie. Występuje ona także w wielu mieszankach przyprawowych pod postacią glutaminianu sodu.  

Używki

Kobiety spodziewające się dziecka powinny stronić od wszelkiego rodzaju używek. Palenie tytoniu może przyczynić się do niedożywienia płodu, alkohol sprzyja natomiast wadom rozwojowym dziecka znajdującego się w brzuchu mamy. Kobiety ciężarne powinny także zrezygnować (o ile to możliwe) z picia kawy. Jeśli nie jest to możliwe, powinny przynajmniej ograniczyć się do 1 szklanki dziennie, przy czym powinna to być kawa słabo zaparzona. Dobrą alternatywą dla tradycyjnej kawy może być kawa zbożowa. Nie jest źródłem kofeiny, a jej smak jest zbliżony do „oryginału”. Jeśli dodatkowo dodamy do niej mleko – jej wartość odżywcza będzie o wiele większa. Ponadto dostarczymy organizmowi niezbędnego wapnia. Ciężarne nie mogą spożywać także napojów energetyzujących. 

10 zasad racjonalnego żywienia kobiety ciężarnej:
1. Spożywane produkty powinny być różnorodne, uchroni Cię to przed niedoborami składników odżywczych.
2. Postaraj się, aby Twoje przyrosty masy ciała nie były ani zbyt duże, ani zbyt małe.
3. Dieta w ciąży powinna szczególnie zawierać pełnoziarniste produkty zbożowe: gruboziarniste kasze, ryż brązowy, płatki owsiane, razowe pieczywo. Zalecana ilość to 8 porcji produktów zbożowych, przy czym 1 porcja jest równoznaczna z: 1 kromką chleba, 3 łyżkami kaszy, ryżu, makaronu bądź 2 łyżkami płatków.
4. W diecie nie powinno zabraknąć 3–4 porcji mleka i produktów mlecznych, przy czym 1 porcja to: 1 szklanka mleka, 1 szklanka jogurtu, 1 szklanka kefiru, 100 g sera twarogowego, lub 2 cienkie plasterki sera żółtego
5. Codziennie powinnaś spożyć 200–250 g chudego mięsa, wędlin oraz drobiu lub tłustych ryb morskich.
6. Warzywa i owoce spożywaj codziennie. W przypadku warzyw w I trymestrze ciąży minimum to 400 g warzyw dziennie, w II i III trymestrze ciąży – 500 g. W przypadku owoców zalecana ilość to 300 g owoców dziennie w I trymestrze i 400 g owoców w II i III trymestrze.
7. Ogranicz spożycie cukru i słodyczy.
8. Unikaj pokarmów nieświeżych, surowych jaj, serów pleśniowych, surowego mięsa i ryb.
9. Ogranicz spożycie tłuszczów zwierzęcych na korzyść tłuszczów roślinnych – olejów, margaryn. Zaleca się do 3 porcji tłuszczów dziennie, przy czym 1 porcja to 10 g oleju roślinnego lub miękkiej margaryny.
10. Zrezygnuj z używek: tytoniu, alkoholu i kawy.

Na podstawie:
Szostak-Węgierek D., Cichocka A.: „Żywienie kobiet w ciąży”, PZWL 2005.

Źródło: www.abczdrowie.pl